συνθετοσχήμων

-ον, Ν

1. αυτός που είναι σύνθετος ως προς το σχήμα

2. φρ. «συνθετοσχήμονες κρύσταλλοι»

(κρυσταλλ.) κρύσταλλοι οι οποίοι περατούνται από έδρες διαφορετικές ως προς τη μορφή, σε αντιδιαστολή προς τους απλοσχήμονες κρυστάλλους.

[ΕΤΥΜΟΛ. < σύνθετος + -σχήμων (< σχῆμα), πρβλ. μεγαλο-σχήμων. Η λ. μαρτυρείται από το 1845 στον Ηρακλή Μητσόπουλο].